İlk takvimlerin oluşturulması, insanlığın zamanı takip etme ihtiyacından kaynaklanmaktadır. Zamanın izlenmesi, tarım, ticaret, göçler ve diğer toplumsal etkinlikler gibi bir dizi faaliyet için hayati öneme sahiptir. İnsanlar, mevsimleri, ayın evrelerini ve diğer doğal olayları takip etmek için çeşitli yöntemler geliştirmişlerdir. İlk takvimler, genellikle güneş ve ay hareketlerine dayanarak oluşturulmuştur.
Takvimlerin evrimi oldukça karmaşık bir süreçtir ve farklı medeniyetler ve kültürler tarafından farklı zamanlarda geliştirilmiştir. İlk takvimlerin kimin tarafından oluşturulduğuna dair kesin bir bilgi bulunmamaktadır çünkü bu bilgi, çok eski zamanlara dayanmaktadır ve yazılı kayıtların olmaması veya çok az olması nedeniyle belirsizdir. Ancak, tarih öncesi insanların gökyüzünü ve doğal olayları gözlemleyerek zamanı izledikleri ve takvim benzeri sistemler geliştirdikleri bilinmektedir.
Mezopotamya, Mısır, Hint ve Çin gibi eski uygarlıklar, zamanı izlemek için çeşitli astronomik gözlemlere dayalı takvimler geliştirmişlerdir. Örneğin, Mezopotamya’da, Sümerlerin kullandığı bir takvim sistemi vardı ve bunun yanı sıra Babil takvimi gibi daha gelişmiş sistemler de geliştirilmiştir.
Mısır uygarlığı da kendi takvim sistemini oluşturmuştur. Mısır’ın Nil Nehri’nin düzenli taşkınlarının bir sonucu olarak, tarım faaliyetleri için takvime ihtiyaç duyulmuştur. Mısır takvimi, Güneş yılına dayalı olarak geliştirilmiş ve önemli tarım faaliyetlerini işaretlemek için kullanılmıştır. Mısır’ın gökbilim bilgisine dayanarak oluşturduğu bu takvim, Güneş ve yıldızların hareketlerine dayanan hesaplamalara dayanmaktadır.
Hint altkıtası da kendi takvim sistemine sahiptir. Hindistan’da, Veda metinlerinde zaman kavramı ve takvimlerin kullanımı hakkında bilgiler bulunmaktadır. Hindu takvimi, Güneş ve Ay’ın hareketlerine dayanmaktadır ve Hindu dini festivallerin ve ritüellerin zamanlamasında önemli bir rol oynamaktadır.
Çin kültürü de kendi takvim sistemine sahiptir. Çin takvimi, Güneş ve Ay’ın hareketlerine dayalı olarak geliştirilmiştir ve Çin’deki geleneksel festivallerin ve tatil günlerinin belirlenmesinde kullanılmaktadır. Çin takvimi, ay tutulmaları ve güneş tutulmaları gibi astronomik olayları tahmin etmek için de kullanılmıştır.
Ancak, modern takvimlerin temeli olan güneş takvimi, özellikle Roma İmparatorluğu döneminde Julius Caesar tarafından geliştirilmiştir. Roma takvimi, Güneş yılına dayalı olarak düzenlenmiş ve günümüzde kullanılan Gregoryen takviminin atası olarak kabul edilir. Julius Caesar, M.Ö. 45 yılında Jülyen takvimini (Julian Calendar) tanıttı ve bu takvim, Roma İmparatorluğu’nun egemenliği altındaki bölgelerde yaygın olarak kullanıldı.
Ancak, Jülyen takvimi zamanla güneş yılının gerçek uzunluğunu tam olarak yansıtmadığı için takvim mevsimlerle uyumsuz hale geldi. Bu sorunu çözmek için, Papa XIII. Gregory tarafından 1582 yılında Gregoryen takvimi (Gregorian Calendar) tanıtıldı. Gregoryen takvimi, ekstra bir günün (şubat ayının sonuna eklenen artık bir gün) her dört yılda bir eklenmesini öngörerek, güneş yılını daha doğru bir şekilde temsil etmektedir. Gregoryen takvimi, günümüzde dünya genelinde resmi olarak kullanılan takvim sistemidir.
Sonuç olarak, ilk takvimlerin kimin tarafından oluşturulduğuna dair kesin bir bilgi bulunmamaktadır çünkü bu bilgi, insanlığın çok eski tarihlerine dayanmaktadır ve yazılı kayıtların az olması nedeniyle belirsizdir. Ancak, farklı medeniyetler ve kültürler zamanı izlemek için çeşitli astronomik gözlemlere dayalı takvimler geliştirmişlerdir ve bu takvimler zamanla evrimleşerek günümüzde kullandığımız takvim sistemlerini oluşturmuştur.