Ahlaki kararlar, genellikle karmaşık ve çok katmanlıdır. Öznel ve nesnel boyutları, bu kararların şekillenmesinde önemli rol oynarlar. Ahlaki kararlar, bireylerin etik, değerler, vicdan ve sosyal normlar gibi bir dizi faktörü dikkate alarak verdiği kararlardır. Öznel ve nesnel boyutlar, bu kararların alınmasında ve değerlendirilmesinde farklı perspektifler sunar.
Öznel boyut, bireyin kişisel inançlarına, duygularına, deneyimlerine ve değer yargılarına dayanır. Bir kişinin öznel perspektifi, onun geçmiş deneyimleri, kültürel arka planı, eğitimi ve duygusal bağlamı gibi bir dizi öznel etkenden etkilenir. Öznel boyut, ahlaki bir kararı kişisel olarak nasıl algıladığımızı ve yorumladığımızı belirler. Örneğin, bir kişi için yardım etmek veya birisine zarar vermemek gibi ahlaki bir karar, kişinin öznel değerleri ve duygusal bağlamına göre şekillenebilir. Bu durumda, birisinin ahlaki değerleri, kişisel inançları veya duygusal durumu, karar sürecini etkileyebilir ve bu kararı verirken belirleyici olabilir.
Öte yandan, nesnel boyut daha genel ve evrensel değerlere dayalıdır. Nesnel perspektif, toplumsal normlar, evrensel insan hakları, adalet, dürüstlük gibi evrensel değerleri ve etik kuralları içerir. Bu boyut, belirli bir toplum veya bireyin öznel görüşlerinden bağımsız olarak, herkes için geçerli olan ahlaki ilkeleri vurgular. Örneğin, bir eylemin insanlık onuruna saygı gösterip göstermediği veya adaleti sağlayıp sağlamadığı gibi nesnel değerlendirme kriterleri, ahlaki bir kararın evrensel boyutunu oluşturabilir.
Ahlaki kararlar genellikle bu iki boyutun etkileşimiyle oluşur. Öznel ve nesnel boyutlar arasında denge kurmak, bir kararın hem kişisel değerlere hem de evrensel etik ilkelerin gerekliliklerine uygun olmasını sağlar. Örneğin, birisi kendi duygusal bağlamına ve öznel değerlerine dayanarak bir eylemi doğru bulabilir ancak bu eylemin evrensel değerlere uygun olup olmadığını da göz önünde bulundurmalıdır. Bu dengeyi kurmak, ahlaki kararların daha kapsamlı bir değerlendirmesini ve daha sağlam bir temel üzerine oturtulmasını sağlar.
Öznel ve nesnel boyutların birlikte değerlendirilmesi, ahlaki kararların daha derinlemesine incelenmesine ve çeşitli açılardan ele alınmasına olanak tanır. Bir kararı sadece kişisel duygulara veya sadece evrensel ilkeler üzerine değil, her iki boyutun da bir arada ele alınmasıyla daha kapsamlı bir perspektif elde edilir. Bu da ahlaki kararların daha sağlam, dengeli ve toplumsal olarak kabul gören bir temelde oluşturulmasını sağlar.